Η εξάλειψη της ευλογιάς του ανθρώπου από τον Πλανήτη και η συμβολή του "ευλογιασμού" των Τιμόνη και Πυλαρινού.
Η ευλογιά του ανθρώπου (smallpox) είναι ιογενής «φθοροποιός» νόσος η οποία προκαλείται από δύο τύπους ιού, τους Variola major και Variola minor. Η νόσος είναι επίσης γνωστή με το λατινικό όνομα Variola ή Variola vera, το οποίο παράγεται από τη λατινική λέξη variusπου σημαίνει «σημαδεμένος», ή τη varus που σημαίνει «σπυρί». Τον 15ο αιώνα χρησιμοποιείται για πρώτη φορά ο όρος «smallpox» για να διαφοροποιήσει την ευλογιά από τη σύφιλη (great pox). Παραδοσιακά, «είναι εκ των νόσων εκείνων, αι οποίαι δωρούνται διαρκή ανοσίαν».
Η μάστιγα της ευλογιάς, που ονομάζεται επίσης alastrim, cottonpox, milkpox, whitepox, και Cuban itch, βασάνισε την ανθρωπότητα για περισσότερα από 12.000 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, εκτιμάται ότι η ευλογιά προκάλεσε 300 - 500 εκατομμύρια θανάτους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 υπήρχαν κάθε χρόνο περίπου 50 εκατομμύρια κρούσματα ευλογιάς. Πρόσφατα, το 1967, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανέφερε ότι 15 εκατομμύρια άνθρωποι προσβλήθηκαν από τη νόσο και ότι δύο εκατομμύρια παιδιά πέθαναν την ίδια χρονιά.
Με το ημερολόγιο αυτό έγινε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε τους πρωτοπόρους στον αγώνα για την εξαφάνιση της νόσου και ιδιαίτερα να τι-μήσουμε δύο ξεχασμένους Έλληνες γιατρούς, τον Εμμανουήλ Τιμόνη από τη Χίο και τον Ιάκωβο Πυλαρινό από την Κεφαλονιά, οι οποίοι το 1713 δημοσίευσαν τα πρώτα επιστημονικά άρθρα για τη μέθοδο του «ευλογιασμού». Δηλαδή, τη λήψη υγρού από φλύκταινες ευλογιάς ανθρώπου καιτη μεταφορά με εγκεντρισμό ή εμφύ-τευση μετά από σκαριφισμούς σε άνθρωπο. Η μέθοδος εξελίχθηκε τον 19ο αιώνα από τον Edward Jenner στον «δαμαλισμό», δηλαδή τη μεταφορά της δαμαλίτιδας - ευλογιάς των αγελάδων - από άνθρωπο σε άνθρωπο και τελειοποιήθηκε από τον Negri με τη χρήση δαμάλειου λέμφου, για τη μεταφορά από βοοειδή σε άνθρωπο.
Παράλληλα παρουσιάζεται το χρονολόγιο της νόσου από το πρώτο καταγεγραμμένο κρούσμα του φαραώ Ραμσή του Ε’ το 1149 πΧ, μέχρι τον «θρίαμβο των εμβολίων» και την Απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στις 8 Μαΐου 1980, ο οποίος «...Δηλώνει υπεύθυνα ότι ο πλανήτης και οι κάτοικοί του κέρδισαν την ελευθερία τους από την ευλογιά...» (WHA33.3).
Σήμερα η κλινική περιγραφή της νόσου απουσιάζει από τα ιατρικά συγγράμματα.
Η ευλογιά του ανθρώπου
Η ευλογιά του ανθρώπου (smallpox) είναι ιογενής «φθοροποιός» νόσος η οποία προκαλείται από δύο τύπους ιού, τους Variola major και Variola minor. Η νόσος είναι επίσης γνωστή με το λατινικό όνομα Variola ή Variola vera, το οποίο παράγεται από τη λατινική λέξη variusπου σημαίνει «σημαδεμένος», ή τη varus που σημαίνει «σπυρί». Τον 15ο αιώνα χρησιμοποιείται για πρώτη φορά ο όρος «smallpox» για να διαφοροποιήσει την ευλογιά από τη σύφιλη (great pox). Παραδοσιακά, «είναι εκ των νόσων εκείνων, αι οποίαι δωρούνται διαρκή ανοσίαν».
Η μάστιγα της ευλογιάς, που ονομάζεται επίσης alastrim, cottonpox, milkpox, whitepox, και Cuban itch, βασάνισε την ανθρωπότητα για περισσότερα από 12.000 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, εκτιμάται ότι η ευλογιά προκάλεσε 300 - 500 εκατομμύρια θανάτους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 υπήρχαν κάθε χρόνο περίπου 50 εκατομμύρια κρούσματα ευλογιάς. Πρόσφατα, το 1967, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανέφερε ότι 15 εκατομμύρια άνθρωποι προσβλήθηκαν από τη νόσο και ότι δύο εκατομμύρια παιδιά πέθαναν την ίδια χρονιά.
Με το ημερολόγιο αυτό έγινε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε τους πρωτοπόρους στον αγώνα για την εξαφάνιση της νόσου και ιδιαίτερα να τι-μήσουμε δύο ξεχασμένους Έλληνες γιατρούς, τον Εμμανουήλ Τιμόνη από τη Χίο και τον Ιάκωβο Πυλαρινό από την Κεφαλονιά, οι οποίοι το 1713 δημοσίευσαν τα πρώτα επιστημονικά άρθρα για τη μέθοδο του «ευλογιασμού». Δηλαδή, τη λήψη υγρού από φλύκταινες ευλογιάς ανθρώπου καιτη μεταφορά με εγκεντρισμό ή εμφύ-τευση μετά από σκαριφισμούς σε άνθρωπο. Η μέθοδος εξελίχθηκε τον 19ο αιώνα από τον Edward Jenner στον «δαμαλισμό», δηλαδή τη μεταφορά της δαμαλίτιδας - ευλογιάς των αγελάδων - από άνθρωπο σε άνθρωπο και τελειοποιήθηκε από τον Negri με τη χρήση δαμάλειου λέμφου, για τη μεταφορά από βοοειδή σε άνθρωπο.
Παράλληλα παρουσιάζεται το χρονολόγιο της νόσου από το πρώτο καταγεγραμμένο κρούσμα του φαραώ Ραμσή του Ε’ το 1149 πΧ, μέχρι τον «θρίαμβο των εμβολίων» και την Απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στις 8 Μαΐου 1980, ο οποίος «...Δηλώνει υπεύθυνα ότι ο πλανήτης και οι κάτοικοί του κέρδισαν την ελευθερία τους από την ευλογιά...» (WHA33.3).
Σήμερα η κλινική περιγραφή της νόσου απουσιάζει από τα ιατρικά συγγράμματα.
