ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η συγγραφή ήταν πάντα ο ουσιαστικότερος τρόπος έκφρασής μου. Έτσι, το 1997 ξεκίνησα να γράφω μικρές ιστορίες –διηγήματα, όπως έμαθα ότι λέγονται–, προσπαθώντας να τις κάνω τρομακτικές για τα δικά μου δεδομένα.
Στην πορεία, μια ας πούμε «κωμική φλέβα» που προϋπήρχε μέσα μου άρχισε να χτυπάει πιο έντονα. Άρχισα να ασχολούμαι με το stand up comedy, και ο τρόπος γραφής άλλαξε εντελώς. Κάπου εκεί λοιπόν, το μυστήριο η ειρωνεία, η τραγωδία, ο σαρκασμός και ο φόβος άρχισαν να παλεύουν με το γέλιο, το χιούμορ και την εύθυμη διάθεση, μεταξύ τους αλλά κυρίως μέσα μου, για την επικράτηση. Κάτι που συνέβαινε καιρό, μια ανούσια μάχη για την καθολική κυριαρχία μίας από τις δύο επιλογές, ώσπου αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει νικητής. Και οι δύο πλευρές μπορούν να συμπορεύονται, να συμβαδίζουν και, χέρι χέρι, να συμβάλλουν στην ψυχαγωγία του αναγνώστη.
Έτσι, προέκυψε το Κάτι χαμογελάει στις σκιές, μια συλλογή από 17 ιστορίες γραμμένες σε διάστημα 20 χρόνων. Ιστορίες παράξενες, σκοτεινές, πικρές, αηδιαστικές, υφάλμυρες, ιστορίες που διαβάζεις και δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Αλλά, κυρίως, ιστορίες των οποίων οι σελίδες γυρνούν γρήγορα και ευχάριστα προς το τέλος. Έτσι κι αλλιώς, σημασία δεν έχει ο προορισμός, σημασία έχει… να μην είσαι κοινότοπος.
Καλό ταξίδι, καλή ανάγνωση!
Ηλίας Χ. Φουντούλης
Η συγγραφή ήταν πάντα ο ουσιαστικότερος τρόπος έκφρασής μου. Έτσι, το 1997 ξεκίνησα να γράφω μικρές ιστορίες –διηγήματα, όπως έμαθα ότι λέγονται–, προσπαθώντας να τις κάνω τρομακτικές για τα δικά μου δεδομένα.
Στην πορεία, μια ας πούμε «κωμική φλέβα» που προϋπήρχε μέσα μου άρχισε να χτυπάει πιο έντονα. Άρχισα να ασχολούμαι με το stand up comedy, και ο τρόπος γραφής άλλαξε εντελώς. Κάπου εκεί λοιπόν, το μυστήριο η ειρωνεία, η τραγωδία, ο σαρκασμός και ο φόβος άρχισαν να παλεύουν με το γέλιο, το χιούμορ και την εύθυμη διάθεση, μεταξύ τους αλλά κυρίως μέσα μου, για την επικράτηση. Κάτι που συνέβαινε καιρό, μια ανούσια μάχη για την καθολική κυριαρχία μίας από τις δύο επιλογές, ώσπου αποφάσισα ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει νικητής. Και οι δύο πλευρές μπορούν να συμπορεύονται, να συμβαδίζουν και, χέρι χέρι, να συμβάλλουν στην ψυχαγωγία του αναγνώστη.
Έτσι, προέκυψε το Κάτι χαμογελάει στις σκιές, μια συλλογή από 17 ιστορίες γραμμένες σε διάστημα 20 χρόνων. Ιστορίες παράξενες, σκοτεινές, πικρές, αηδιαστικές, υφάλμυρες, ιστορίες που διαβάζεις και δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Αλλά, κυρίως, ιστορίες των οποίων οι σελίδες γυρνούν γρήγορα και ευχάριστα προς το τέλος. Έτσι κι αλλιώς, σημασία δεν έχει ο προορισμός, σημασία έχει… να μην είσαι κοινότοπος.
Καλό ταξίδι, καλή ανάγνωση!
Ηλίας Χ. Φουντούλης
